پریباد

علومی این رمان را با ساختاری اسطوره‌ای درباره شهری نوشته که به گفته خودش، یکشبه دود شد و نابود شده است. وی پیش از این درباره این رمان گفته بود که در اين رمان تضاد بين جهان قديم و جدید با ورود جهان جديد به ايران در شهر فرضي «پريباد» شكل مي‌گيرد.

در این رمان شخصیتی با نام «پیر ویس»، راوی داستان است که ماجراهایی حیرت‌انگیزی از شهر پریباد حکایت می‌کند که به گفته خودش این ماجراهای عجیب و غریب را از پدرش و او از پدر خود و او هم از پدر خود یعنی مهرک، پسر میرزا فرجاد شنیده است. در کنار او نیز همسرش هم هرچه را درباره پریباد و مردمش و ماجراهای شهر از پدر و مادر و پدربزرگ‌هایش شنیده، تعریف می‌کند.

در بخشی از این رمان می‌خوانیم: «هیچ قصه‌گویی ندیده بودم که قصه پریباد را کاملا بداند. شهری بوده انگار به نام پریباد که یک شب محو می‌شود و یا طوفان آن را می‌برد و شاید برعکس، طوفان، شهری را می‌آورد به نام پریباد. بعضی می‌گفتند ساکنانش دیو بودند. در قصه‌ها، مکانش را حدود ایزدخواست در اطراف یزد می‌دانند و در روایت‌هایی، کنار جبار بارز، حدفاصل بم با نرماشیر. زابلی‌ها هم می‌گویند این شهر کنار شهر سوخته بوده است.»