شرکت ملّی خون پدرم

منظره‌ی شاعرانه‌ای بود، از یک طرف صدای جیرجیرک‌ها، از یک طرف هم صدای وزک‌ها و از طرفی دیگر آهنگ دلنواز رودخانه و آسمان پر از ستاره. چه می‌گویم خدای من! آسمانی پر از ستاره، نه اصلاً خودش تمامیّت آسمان بود، ماه بود ماه شب چارده، ماه تمام…
گفتم: جواد میری خونه‌تون یه چارپایه برام بیاری؟
جواد با تعجّب گفت: چارپایه برا چیته؟
گفتم: می‌خوام یه ستاره از آسمون شهرتون بچینم.
جواد نگاهی به من انداخت و بعد به آسمان نگاه کرد و گفت: تو دیوونه‌ای.