سرم را چسباندم روی تن‌شان

ریشه‌ی مرده‌ام حتماً چرخ شده بیرون می‌آید. صورتم جمع می‌شود. انگار یک سوزن مویی از لثه‌ام فرو رفته و تا مغزم ادامه پیدا می‌کند. می‌پرسد درد می‌کند؟ مکث می‌کنم. هم درد است و هم نیست. مرده که نباید درد بکشد! اما یک چیزی هنوز هست. شاید خاطره زمانی است که هنوز زنده بوده.